Openbaar vervoer stress

Maandag had ik mijn eerste stagedag. De wekker ging al om 6 uur want om 8 uur moest ik er zijn. Het was heel spannend of ik er wel zou komen aangezien het de vorige keer helemaal verkeerd was gegaan met de bussen. Om 7 uur stond ik bij surfside (onze bushalte hier aan het einde van de straat) vanuit hier heb ik de bus naar Valetta gepakt. Eenmaal aangekomen in Valetta moest ik nog 10 minuten wachten op bus 62. Toen ik de bus instapte vroeg ik meteen aan de buschauffeur of de naar de Mill street ging in Qurmi. Maar helaas, de buschauffeur kende de straat niet en reed alleen langs Qurmi, maar bus 61 reed wel naar Qurmi dus dan moest ik die maar pakken bij het busstation in Qurmi. De moed zakte dus al aardig in me schoenen. Bij Marsa Park en Ride stapte ik vervolgens in bus 61. Deze buschauffeur was alleen niet zo aardig, ze kende de straat niet en was duidelijk niet van plan om me te helpen. Ik ben maar in de bus gaan zitten met de hoop dat ik onderweg iets zou herkennen. Na een minuut of vijf kwam een oud vrouwtje naar mij toe, ze wist waar de Mill street was en wilde me graag helpen. Ik ben dus samen met het vrouwtje uitgestapt en heb een half uur met haar gelopen. En ja hoor eindelijk na 2 uur reizen was ik bij me stage aangekomen. Na me stagebegeleider gedag gezegd te hebben werd ik meteen door verwezen naar een andere vrouw, Joyce de personal assistent van de baas. Joyce heeft me een rondleiding door het gebouw gegeven en aan iedereen voorgesteld. Nadat ik alles gezien heb en iedereen ontmoet had was het tijd om aan het werk te gaan. Althans dat dacht ik. Maar niks bleek minder waar, want mijn eerste taak was het zetten van koffie. Joyce ging me leren hoe ik koffie moest zetten. Ik geloofd mijn oren niet, ik dacht eerst bedoelt ze nou kopieerapparaat, in het Engels klinkt koffieapparaat en kopieerapparaat bijna hetzelfde. Maar nee het was echt koffie zetten. Na een half uur gewacht te hebben kwam ze weer bij me terug, met een dikke map. In deze map zaten contracten. Ik moest ieder contract door lezen en dan de begin en eind datum eruit halen. Dit was een hele hoop werk omdat ieder contract anders was en de datums kris kras door het contract heen stonden. Inmiddels was het al 1 uur en ik zag steeds meer collega’s aan hun bureau eten. Het kan toch niet waar zijn dat ze hier geen pauze hebben? Mijn stagebegeleider kan denk gedachten lezen want ze riep meteen naar me Cynthia vergeet je niet te gaan eten. Ik vroeg haar of ik in mijn eentje pauze moest houden. Ze vertelde mij dat de pauzes tussen 12 en 2 uur waren, dat was dus een ja. Nou daar ging ik dan op naar de kantine en daar zat ik dan koos vriendloos met me boterhammetje met pindakaas tussen mijn collega’s die alleen Maltees praten en dus niks tegen mij zeiden. Na een bedroefde pauze was het weer tijd om verder te gaan met de dikke map. Ook was mij nog geen drinken aangeboden en had ik mijn stagebegeleider amper gesproken. Gelukkig mocht ik om half 4 met een collega mee rijden. Ze woont in een dorpje naast Sliema. Ze heeft mij bij haar thuis afgezet en de bushalte aangewezen, deze zat aan het einde van de straat, binnen een kwartiertje was ik thuis.
Dinsdag ging ik met tegenzin thuis weg. Het was ook weer een hele verassing of ik er dit keer wel in een keer zou komen. Maar vol goede moed liep ik naar de bushalte hier een aantal straten verderop. Ik was keurig op tijd, zelf 10 minuten voordat de bus moest komen. Helaas dacht de bus hier anders over, want naar 3 kwartier gewacht te hebben was er nog steeds geen bus. Doordat mijn stage mij gisteren zo slecht bevallen was en ik ook geen zin had om weer verdwaald te raken in Qurmi besloot ik naar huis te gaan en mama te bellen. Nee, zelfstandig ben ik nog niet geworden. Na wat telefoontjes met mama en een gesprek met ons contact persoon hier en mailtjes met Stagehuis. Was alles al weer opgelost, ze hebben mij de juiste buslijn vertel (blijkt het de bus te zijn die ik vanochtend ook had) en morgen zal ik een gesprek hebben met mijn stage.
Woensdag ben ik naar Sliema Ferries gelopen. Toen ik eenmaal de juiste opstap plaats had gevonden, zag ik al een mini busje staan met daarin een slapende buschauffeur. En ja hoor dat was dus mijn busje. Ik had mijn eigen privé busjes want het eerste half uur heb ik alleen met de buschauffeur rond gereden. Hij vroeg ook al meteen waar ik vandaan kwam en we hadden een leuk gesprekje. Als je hier tegen mensen zegt dat je uit Nederland komt beginnen ze meteen over Amsterdam en vinden ze je helemaal leuk. Na ander half uur kwam ik bij mijn stage aan. Wat was ik blij zeg dat ik het in een keer gevonden had. Op mijn stage werd ik door mijn stagebegeleider Edena en een collega van haar Joyce, die mij dus eigenlijk begeleid, uitgenodigd voor een gesprekje naar aanleiding van de eerste dag die mij niet zo goed bevallen was. Mijn stagebedrijf was gebeld door Marissa ons contact persoon van Stagehuis dat de eerste dag mij niet goed bevallen was. Naar een goed gesprek met mijn begeleiders was er een hoop duidelijk zowel voor mij als voor het bedrijf. Ze waren bijvoorbeeld niet op de hoogte van mijn opdracht, het aantal uur dat ik moet maken, de kerntaken die ik voldoende af moet ronden en ook dacht ze dat ik vrijdag middag taalcursus had. Gelukkig is alles opgelost en hebben ze mij beloofd meer taken te geven. Om half 4 mocht ik weer met een collega mee naar huis rijden, ik was dus weer lekker op tijd thuis.

Ik had met mijn collega Romina afgesproken dat ik s ochtends naar haar huis kom zodat ik met de auto mee kan rijden. Maar zoals gewoonlijk was ik weer een beetje aan de late kant en ook de bussen waren weer eens laat, ik kon dus niet op tijd bij Romina zijn. Ik heb haar gauw een smsje gestuurd dat ik het niet ging redden en ben snel naar de andere kant van de straat gerend om bus 110 te pakken. Gelukkig was deze ook laat en hoefde ik geen uur te wachten tot de volgende, aangezien de 110 maar om het uur rijd. Ik was weer een half uur te laat op stage, doordat de bus een kwartier te laat was en het een uur rijden is. Maar gelukkig vinden ze dat bij mijn bedrijf niet erg.

Vrijdag ochtend was ik eindelijk eens een keer op tijd klaar en kon dus met Romina mee rijden. De busreis ging alleen niet zo als gepland, ik stond al bijna in Valetta en de bus was nog niet door de straat van Romina geweest, foute boel dus. De bus rijd blijkbaar alleen op de terug weg van Valetta door haar straat, dus als ik vanuit Sliema naar haar moet zal ik bij een andere halte uit moeten stappen. Inmiddels was het al weer kwart over zeven, om tien voor acht moest ik bij Romina zijn, ik moest haar weer een smsje sturen dat ik niet op tijd kon zijn. Vanuit Valetta heb ik de bus weer terug naar Sliema gepakt. Ik had geen nummer van mijn stagebegeleiders dus ik ben snel naar ons appartement gelopen, naar boven gerend en snel een mail gestuurd dat ik later ben. Vervolgens weer terug naar de bushalte om de bus te pakken. Mijn privé busje met vasten chauffeur was er helaas niet, ik moest het doen met een oud gammel rood busje. In de bus kreeg ik een smsje van Joyce, ze had mijn mail gelezen en vond het helemaal niet erg dat ik later was. Om half tien was ik dan eindelijk op stage gearriveerd, Joyce kwam meteen met een leuke mededeling, ik mocht een vergadering met de salesmanager van Corintha hotels bijwonen. Na de vergadering ben ik weer verder gegaan met ordenen van de contracten en verlof briefjes. Verder heeft Joyce me uitgelegd hoe ik moet inbinden. Dit mocht ik ook meteen zelf doen. En je raad het al, dit ging meteen verkeerd. In mijn enthousiasme had ik teveel papier erin gedaan waardoor die meteen vast zat.

Mijn eerste week stage is dus niet heel soepel verlopen. Hopelijk krijg ik volgende week meer taken want het is nu wel een beetje eentonig. Morgen middag gaan we naar Mdina, de voormalige hoofdstad van Malta en ’s avonds gaan we met een hele groep meiden naar de Malta awards. Dat beloofd weer een leuke dag te worden.